Toen we Nieuw Zeeland verlieten, wisten we dat de winterspelen nog aan de gang waren, maar dat het zo’n gekte zou worden, hadden we niet gedacht!!!
Na een lange dag (2 eigenlijk) reizen, kwamen we aan in Vancouver, Canada. Meteen werden we geholpen door de toeristenservice op het vliegveld om accommodatie te zoeken voor de volgende dagen. Maar door de Olympische spelen was alles volgeboekt en moesten we vrede nemen met de enige kamer die nog overbleef in gans Vancouver; voor 250 euro, amai mijne frak!!! De dag nadien, vonden we een kamer in een jeugdherberg. Maar ook de jeugdherbergen hadden hun prijzen meer dan verdubbeld voor de spelen, dus besloten we om de volgende dag gewoon te vertrekken uit Vancouver. Anders zouden we vroeger naar huis moeten komen dan gepland wegens een tekort aan centjes… en dat zagen we natuurlijk niet zitten! Die avond trokken we naar het centrum om toch minstens één keer een match te volgen op het groot scherm, want zo’n Olympische spelen dat maak je ook geen 2 keer mee he! We kwamen terecht tussen een berg feestende Canadezen bij een hockeywedstrijd. Hockey is voor de Canadezen, zoals nationaal voetbal en Kim Clijsters zijn voor België; heilig dus! We zochten een plekje tussen de meute en vroegen een koppel of het stoorde of we bij aan hun tafeltje kwamen staan. “Ofcourse not! Please join us!” zeiden ze, en voila daar stonden we. Al gauw raakten we aan de praat met Brian en Juanita, die aan’t supporteren waren voor het Canadese hockeyteam. Even later vroeg Brian (die al serieus zat was); “Seg, ma gij zijt toch ook niet van dees kanten eh?” Dus leggen we uit dat we op wereldreis zijn en ‘per ongeluk’ tijdens de winterspelen in Vancouver beland waren. “Wat een timing” zei hij, “dat is perfect!” “Niet helemaal” vervolgden we, “financieel gezien toch niet. Wij zijn onze weg al aan het uitstippelen om verder te gaan, want 200 euro voor een kamer… dat kunnen wij niet blijven betalen!”. Brain zei; “Oké dat is inderdaad belachelijk duur, maar je moet toch van de Olympische winterspelen kunnen genieten nu je hier bent!”. Daarop draait hij zich om naar zijn vrouw en voor we het wisten, hadden we de sleutel van hun huis in onze handen! “Blijf gewoon bij ons slapen de volgende dagen , dan kan je op z’n minst toch nog iets van deze spelen meepikken!” voegde hij eraan toe!!! Wij werden gek! Dit kon niet waar zijn! We waren nog geen drie dagen in’t land of we kregen al een prachtig voorstel! Daar dronken we er dan maar ééntje op, allez… enkele ééntjes natuurlijk. Zo luid we konden, supporterden we mee voor Canada… met als resultaat een hoofdpijntje de dag nadien.
Dat is nu ongeveer 5 dagen geleden, maar de hoofdpijn is er nog steeds, opnieuw en opnieuw en opnieuw. Want ook de wijn, het bier en al het lekkers blijven maar komen! Toen we hier aankwamen trokken we grote ogen; een prachtig , groot huis, jacuzzi in de tuin, drie verschillende grote Amerikaanse ijskasten vol drank en lekkers, een mega grote keuken, BMW Z3, dikke Lincoln jeep enz, enz.. We hebben zelfs onze eigen slaapkamer met een kleine badkamer eraan! Niet te geloven. Brian is piloot en Juanita boekhoudster, en ze komen echt niets tekort hoor. Samen met Sam en Ty (de honden) wonen ze in de buitenwijken van Vancouver. Jaja, we hebben het weer getroffen hier. De afgelopen dagen zien er ongeveer als volgt uit; Olympische spelen, Wii, uit eten of bbq-en , veel te veel drank, feestje, Olympische spelen, hockey, Wii-toernooi, nog een feestje en veel te veel drank. Hier voelen wij ons wel thuis!!!
En dan hebben we nog niet verteld wat er hier in de achtertuin leeft… Dé Amerikaanse zeearend! Kevin dacht dat we deze vogel heel misschien in het wild wel eens konden zien hier in Canada. Maar neen, die beesten zitten hier gewoon in de bomen als je met de honden gaat wandelen. Volwassen vrouwtjes hebben een spanwijdte van ongeveer 2 meter, soms zelfs 244 cm. De mannetjes zijn ongeveer 25% kleiner dan de vrouwtjes. Een jonge vogel heeft nog een bruine kop, maar eens ze volwassen zijn krijgen deze grote vliegers een mooie witte kop en een gele bek! Kevin werd gek toen hij er eentje over het huis zag vliegen de eerste dag! Het zijn dan ook prachtige roofvogels, die leven van vis, kleinere vogels of knaagdieren, maar hier ook gerust een hond of kat durven oppikken! Gevaarlijk dus voor je huisdieren maar oooh zo mooi!!!!
Gisteren was het de grote finale ijshockey; Canada tegen de USA voor de gouden medaille! Goed uitgerust met Canadese mutsen en truien, trokken we stad in. Wat je daarbij niet mag vergeten is dat ijshockey hier is zoals voetbal en veldrijden tegelijk; dé sport waar iedereen gek van is, ook de vrouwen! En Canada tegen USA is erger dan België tegen Holland! De derby om van te dromen dus! Het eerste deel ging goed, één nul voor de thuisploeg, later zelfs twee nul. Het dak moest er compleet af! Iets later zakte de sfeer was omdat de Amerikanen scoorden. Het is de gewoonte dat er wordt afgeteld bij het einde van de wedstrijd. Ze begonnen al bij 60 seconden. De meute werd gek, bij 30 seconden, maar werd echter helemaal stil op 24 seconden voor het einde. Het kon niet waar zijn, Amerika scoorde weer; de gelijkmaker! Er werd niet meer gesproken, de stilte in het café was met geen pen te beschrijven. Verlengingen, spannend, Canada schiet op de paal! Niet meer te houden, dan eindelijk de verlossing, tezamen met de grote ontlading! Ongeveer het sportpaleis dat op twintig verschillende plaatsen tegelijk ontploft en op straat komt! In de bussen en metro’s werd het volkslied gezongen. Even later, geen busdiensten meer in het centrum, want deze stonden gewoon geparkeerd tussen de massa! Niet de beschrijven, nooit meegemaakt. Twee uur in de namiddag, goed beschonken brullen op straat. We hebben zelfs in het midden van een kruispunt staan dansen met de politie! Niet te vergeten. Zeker niet toen opeens uit het niets, Neil Young tijdens de sluitingsceremonie kwam zingen!!!!!!!! Voorgegaan door onze beroemde Jaque Rogge, die hier bij onze vrienden ondertussen ook serieus populair is, gewoon omdat hij een Belg is!
Momenteel maken we ons klaar voor een heerlijke feestmaaltijd bij Brian en Juanita samen met Jim en Christie, gevolgd door de grote finale wii, dat ziet er weer uit!
maandag 1 maart 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
gelle se pietzakken!
BeantwoordenVerwijderenseg ik ga al die dingen niet blijven geloven he! Ik ga nog denken dat jullie het allemaal verzinnen. Moest ik niet beter weten natuurlijk.
BeantwoordenVerwijderenjullie zijn echt dikke gelukzakken!!! Ik geniet mee van achter mijne blitste nieuwe computer op mijne iets mindere bureaustoel! :-)
xxx
sjansaars
BeantwoordenVerwijderenHey suskes,
BeantwoordenVerwijdereneen dikke merci voor jullie kaartje! Het is echt te gek. De collega's vonden het heel tof iets van jullie te horen. En hou jullie vooral niet in om nog kaatjes te sturen he! Zo geraakt mijn muur nog mooi behangen op den buro.
dikke koude zoen
Kirsten
Jooe die jossen,
BeantwoordenVerwijderenJaja, gullie zijt toch wel een beetje pietzakken e!!! Altijd bij die rijke, sympatieke mensen terecht komen :-) Bangelijk dat jullie die olympische spelen kunnen meemaken en dan nog zo onverwachts, show!
Ik leef hier ondertussen op zen primitiefst :-) en ik vind het bangelijk, hihi! Geniet nog van jullie maffe reis daar...
En Katrien binnen 2 maanden vliegen we elkaar in de armen en kunnen we eindelijk onze verhalen face to face vertellen!
Vele warme groetjesx
Nie te doen! Mee ellie gat in de boter gevallen gelijk als ze zeggen, maar het is jullie van harte gegund natuurlijk!
BeantwoordenVerwijderenZalig dat dat allemaal kan, zo bij 'vreemde mensen' gewoon een paar dagen logeren en mee feesten, juist gelijk ge mekaar als jaren kent. Da's echt ongelofelijk vind ik...
Geniet nog vollenbak ginder en hou jullie goed!