Voor ons volgende avontuur hadden we een afspraak gemaakt met Nick in Canmore. We stonden vroeg op en verlieten de vallei om naar de Spraylakes te gaan die hoog in de bergen gelegen zijn en daardoor ook nog bedekt zijn met een dikke laag ijs. Lijkt niet echt ideaal om Kevin’s Canadese vissermandroom waar te maken, tenzij… je met een grote boor enkele gaten in het ijs boort en gaat ijsvissen!!! Het was prachtig! We zaten met onze hengeltjes in het midden van een supergrote bevroren vlakte tenmidden van met sneeuw bedekte bergen. Niet alleen was het stralend weer, ook kregen we bezoek van een nieuwsgierig diertje: een coyote! Als we het te koud kregen konden we in een verwarmd hutje op het ijs verder vissen. Daarenboven werd onze vangst direct door Nick omgetoverd in een heerlijke maaltijd… verser kan niet jummy (zelfs Kevin vond deze vis lekker!). Het was een superleuke ervaring… en de warme appelcider en chocolademelk maakten het nog leuker!
Nu Kevin de smaak van het vissen weer te pakken had, werd de droom om te gaan vissen in Canada weer veel sterker en ging hij op zoek naar een huisje met een bootje aan een meer. Op zich lijkt dit geen moeilijke zoekopdracht aangezien canada honderden meren rijk is, die vol zitten met vissen. Toch waren er enkele serieuze obstakels… enerzijds was het nog heel vroeg op het jaar om te vissen en anderzijds was zo’n huisje met een bootje aan een meer niet bepaald goedkoop. Eerlijk gezegd hadden we beiden de hoop al opgegeven en dachten we dat deze droom niet realiseerbaar zou zijn tijdens deze reis… daar zouden we later nog eens voor moeten terug komen. Maar toen kwam Kevin op’t internet de ‘deal’ van zijn leven tegen; een huisje aan het Sushwap-lake in Britisch Columbia, mét een bootje, voor een redelijke prijs! Lang moesten we hier niet over nadenken… dromen dienen toch om uit te komen… wie denkt dat ze bedrog zijn probeert gewoon niet hard genoeg en kan niet zo goed zingen! Dus boekten we het huisje voor de laatste week van Kevin’s verblijf in Canada, zodat hij zijn lange reis in schoonheid kan afsluiten!
Dit betekende dat we nog een weekje de tijd hadden voor we naar het meer zouden gaan. We besloten naar Calgary te trekken omdat we in de Rockey Mountains enkele super toffe Canadezen hadden leren kennen, die we graag zouden terug zien. We namen contact op met Jim en Nicole, om te zeggen dat we een weekje in Calgary waren en nog voor we goed en wel “hallo” hadden kunnen zeggen waren we al bij hen thuis uitgenodigd! De Canadese gastvrijheid is echt ongelooflijk!!! Nicole, Jim en hun vrienden hebben ons de hele week mee op sleeptouw genomen. Samen met hen verkende we de locale barretjes met locale indianen, de parken met de diskgolf-parcours (zie verslag Queenstown, Nieuw Zeeland voor uitleg diskgolf), de leukste restaurantjes in Calgary, het “down-town-gedeelte” van Calgary. Ze namen ons zelfs mee naar een theaterstuk van een zeer bekende marionetten-speler en we kregen de kans om een stapje te zetten in het dagdagelijkse werkleven van enkele Canadezen. Zo nam Jim, een architect, ons mee naar enkele van zijn projecten (Elke en Jo DeBie hier hadden jullie moeten bijzijn!), en kregen we de eer om de 'speciale buitenlandse' jury te zijn van de ‘Idool- wedstrijd’ op het BUSO waar Nicole leerkracht is, wat een ervaringen!
Eén van de hoogtepunten in onze Calgary-week was toch wel het optreden van enkele cowboys, waar Damien en Carrie (vrienden van) ons mee naartoe namen! We reden zo’n twee uur in Zuidelijke richting, over grote en kleine wegen, door beboste gebieden en prairies, voor we in het piepkleine dorpje “Black Diamond” aankwamen. We parkeerden voor een bar, die eruit zag alsof ze zopas uit een Western-film geplukt was! De watertrog voor de paarden stond nog voor de deur! Bij het binnengaan kregen we een verhaal te horen over een man die vorig jaar nog de uitdaging aangegaan was om met paard en al ‘de saloon’ binnen te rijden. De sukkelaar had bij het buiten rijden, door een onverwachtse sprong van zijn paard, al zijn tanden verloren toen hij in botsing was gekomen met de deurstijl! De sfeer in de bar was ongelooflijk!!! Een groepje cowboy’s en cowgirls zaten gezellig te jammen op hun gitaren en banjo’s en toen de cafégangers doorkregen dat er buitenlands bezoek in hun bar zaten, kwamen ze gezellig met ons kletsen en kregen we een T-shirt van het bandje! Ze speelden zelfs enkele Neil Young nummers speciaal voor ons en bezorgden ons meer dan eens een kippenvelmoment, prachtig!!!!
Voor we het vergeten, we hebben ook nog enkele uilen met jongen van zeer kortbij gezien, op klaarlichte dag! Ja Kurtje, ook voor hou zou het hier een echt paradijs zijn!!!
Vlakbij Calgary, in “het dal van de dinosaurussen”, ligt Drumheller. Meer dan 70 miljoen jaar geleden strekten zich hier tropische regenwouden, moerassen en marslanden uit, langs de oever van een enorme binnenzee. Van de Rockey Mountains was toen nog geen spraken en de dino’s hadden het hier voor’t zeggen. Enkele honderden jaren later waren er verschillende vulkaanuitbarstingen en ontstonden de grote bergketens. Nog enkele miljoen jaren later verdween heel dit land onder een dikke laag ijs en aan het einde van de laatste ijstijd vormden immense gletjers een diep dal…. Het dal van de dinosaurussen! Hier zijn honderden beenderen van minstens 30 verschillende dino’s gevonden. Er werd ons verteld dat er in Drumheller niet alleen een super tof en interessant Dino-museum gelegen is, maar ook dat je hier op een normale wandeling zelf makkelijk enkele beenderen of tanden van dino’s kan vinden! Reden genoeg om een bezoekje te brengen aan deze bizarre plek. “Vlakbij” Calgary, bleek zo’n twee en half uur rijden van Calgary (inderdaad vlakbij voor een Canadees) te zijn. We waren niet bepaald vroeg vertrokken dus kwam pas rond 15.30u aan in Drumheller. Een dat super dino-museum zag er langs buiten inderdaad super uit, maar bleek helaas gesloten te zijn op maandag. Wat het verhaal over het zelf kunnen vinden van beenderen van die prehistorische dieren betreft… dat klopte ook wel, maar eum… dat is alleen niet in Drumheller, maar zo’n uurtje rijden naar het zuiden. Tips van locals zijn meestal de beste, maar ze moeten wel kloppen natuurlijk! We maakten er dan maar een prospectie-rit van en besloten later met Karolien terug te komen en nu gauw even twee uurtjes terug te rijden zodat we nog op tijd in Calgary konden zijn voor het avondeten en een lekker drankje in de hot-tub. Sjanske dat de naft hier niet duur is!
Na een gezellig weekje in Calgary was het hoog tijd om naar het Shuswap meer te rijden om enkele viskes te vangen! Onze accommodatie aan het meer was formitastisch! Het weer zat niet altijd mee, maar Kevin lied zich door niets tegenhouden (zelfs niet door enkele sneeuwstormen) om elke dag uren lang in een bootje het water op te gaan, op jacht naar regenboogforel! In ruil voor een vis bakte Katrien heerlijke cheescakes (neen, natuurlijk niet zo goed als die van Liliane, maar toch bijna) en zorgde ze voor lekkere feestmaaltijden (jaja Kirsten, je leest dit goed!!!!). Tijdens de laatste visuurtjes werd Kevin nog uitgewuifd door vier Amerikaanse zeearenden, die vlak over zijn hoofd voorbij vlogen. Maar daar bleef het niet bij wat diertjes betreft, want onderweg terug van Shuswap naar Calgary zagen we nog een groepje big horn sheep! Hoeveel geluk kan je hebben!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten