Een nieuwe Belgisch-Canadese ontmoeting, een Belgisch weerziens én een onnodig driedubbel afscheid!

De avond voor we Karolien en Senne op de luchthaven van Calgary zouden ophalen, gingen we langs bij Heather en Frank, vrienden van Louis Ooms. Frank is een Belg van Tongeren die al zo’n 50 jaar in Canada woont met zijn Canadese vrouw Heather. Toen we in Canada aankwamen hadden we een super lange mail gekregen van Heather met een hoop nuttige informatie over British Columbia en Alberta. Deze keer waren we uitgenodigd voor een diner. Samen met hun kinderen en kleinkinderen genoten we van een heerlijke (super uitgebreide) maaltijd! Het werd een gezellige avond, met Canadese verhalen, Vlaamse liedjes en moppen uit Tongeren!

Na een uitgebreide brunch bij Nicole en Jim, met Belgium Waffels met warme aardbeien en slagroom, spek met eieren en champagne-appelsiensap (hmmmm), pikten we Karolien en Senne op en reden we rechtstreeks verder naar Banff. Want de volgende drie dagen stonden snowboarden en skiën op ons programma. In Sunshine, het skioord, was het heerlijk wintersportweer; ’s nachts viel er verse sneeuw en overdag scheen de zon volle bak terwijl wij de berg afzoefden! Zalig!!! De tweede dag zakten Jim en Nicole af naar Sunshine om ons te vergezellen. Jim bracht bovendien het favoriete drankje van zijn opa mee om de liftmomenten nog aangenamer te maken… euhm laat ons zeggen dat die whisky het skiën en snowboarden ook nog net iets leuker en veel sneller maakte dan het al was!

Helaas vloog de tijd in Sunshine voorbij en werd het tijd voor Kevin om, na zes fantastische maanden, terug te keren naar België. Gelukkig had hij heel wat om naar uit te kijken in België, nl jullie allemaal weer zien en natuurlijk dé kermis van’t jaar; Hessie jaarmet!!!! We hadden allebei gekozen voor de korte pijn; geen gezever, gewoon tot op de laatste moment genieten en dan een heel kort afscheid op de luchthaven. En het verliep goed… Kevin sprong op de vlieger naar Londen en Katrien zou de volgende morgen met Karolien en Senne via het zuiden richting Vancouver vertrekken. En toen ontplofte deze Eyjafjallajokull-vulkaan in IJsland!

Kevin was bijna in Londen, toen hun vliegtuig rechtsomkeer moest maken… het was te gevaarlijk om door de aswolk te vliegen. Twaalf uur later stond hij terug in Calgary aan de grond, maar ondertussen was Katrien al bijna vertrokken richting Vancouver. Gelukkig moest ze nog snel een mailtje sturen naar Brian en Juanita in Vancouver, en zo werd Kevin’s noodkreet ontdekt: “Ik zit nog steeds in Calgary!!!”. Zoals jullie al wel weten is Kevin nog steeds niet terug… hij heeft ondertussen nog wel enkele keren op een vliegtuig gezeten, maar deze werden telkens op de laatste moment geannuleerd! Daardoor hebben wij ook al drie keer afscheid moeten nemen… en dat werd er niet bepaald makkelijker op. Om de tijd te verdrijven maakten we tussen de bezoekjes aan de luchthaven door nog enkele uitstapjes naar Calgary. Zo brachten we enkele dagen door, maar toen Kevin besefte dat hij Hessie Kermis toch zou missen, en nog zeker vier dagen vast zat in Canada, besliste hij om samen met Katrien, Karolien en Senne richting Vancouver Island te trekken. Eventueel kon hij vanuit Vancouver wel een vlucht naar Brussel regelen.

En zo vertrokken we via het zuiden naar Vancouver, onderweg stopten we hier en daar op mooie of interessante plaatsen. Zo bezochten we een beroemde “Buffalo-Jump”; een plaats waar de Indianen vroeger de buffels bij elkaar dreven en zo in het ravijn deden storten. Buffels hebben we daar niet gezien, maar wel een aantal grappige marmotjes! En het bleef niet bij deze kleine knaagdiertjes, op onze route hebben we ook nog verschillende hertjes, edelherten, big-horn sheep en kariboes gezien. En als kers op de taart zagen we gisteren een zwarte beer!!!! Het enige wild dat op ons lijstje staat en we nog niet gezien hebben is een eland en de grote zalmtrek. Maar daar komen we wel een keertje voor terug!