Een lange reis van Soppong naar Huay Xai

De avond voor we Soppong verlieten, trokken we naar de Tham Lot grot om te kijken hoe de ‘Swifts’(= lijkt op een zwaluw maar is familie van de colibri) hun intreden maken in de grot, om daar te overnachten. Indrukwekkend!!! Geen honderden, maar wel duizenden vogels kwamen uit de lucht vallen, om met een grote boog en kriskras door elkaar de grot in te vliegen. Om jullie enig idee te geven van dit spektakel, hebben we een amateurfilpje ‘proberen’ te maken van de duikvlucht van de Swifts. (klik op volgende link om het filmpje te bekijken: http://www.youtube.com/watch?v=KglIg3-K9gs )

De volgende ochtend sprongen we, na een uitgebreid ontbijt, terug op de brommer-taxi’s richting Soppong, om aldaar de bus te nemen naar Pai (het nabijgelegen hippie dorpje dat een echte trekpleister is voor toeristen… en daardoor dus absoluut niet op ons verlanglijstje stond!). Ons plan was om in Pai de bus te nemen naar Chiang Khong (= grensdorpje waar we de grens over zouden steken naar Laos). Aangekomen in Pai sprongen we van de bus (die verder zou rijden naar Chiang Mai), om de bus richting Chiang Khong te nemen. We konden amper uit de bus geraken in Pai, omdat er daar massa’s toeristen stonden te trappelen om op die bus naar Chiang Mai te springen. Jammer genoeg voor ons, bleek al snel dat er geen bus rechtstreeks van Pai naar Ciang Khong reed. We moesten dus eerst terug naar Chiang Mai, om daar een andere bus te nemen naar Chiang Khong. We moesten dus terug op die bus waar we net uitkwamen!!! Natuurlijk zat die ondertussen propvol en toen hebben we de vijf uur durende busrit rechtstaand en op elkaar gepakt mogen doen!!! Waren wij blij toen Chiang Mai eindelijk kwam opdagen!

We besloten om na deze helse busrit toch een nachtje te slapen in Chiang Mai en niet met de nachtbus dadelijk verder te rijden naar Chiang Khong. Een VIP airco bus bracht ons de volgende dag tot in Chiang Khong. Nog suf van deze rit stapten we zeven uur later in Chiang Khong van de bus en meteen werden we overdonderd door enkele túk-túk mannen die ons naar de grens wilden brengen. Na wat onderhandelen kregen we wat van de prijs af en zaten we in de túk-túk richting grens. De grenspost was hilarisch! In een oud barakje kregen we onze exit-stempels voor Thailand en even verderop, aan een krakkemikkig tafeltje dat onder een plastiek zeil was opgesteld, kochten we onze boot-ticketjes om de Mekong rivier over te steken naar Huay Xai. De oversteekbootjes waren amper nog “boot” te noemen, maar de oversteek nam dan gelukkig ook maar een kleine vijf minuten in beslag. Aangekomen in Laos moesten we eerst vijf verschillende kantoortjes passeren voor we onze intrede konden maken in het Land. Bij het eerste kantoortje kregen we allerlei formuliertjes om in te vullen; bij het tweede kantoortje mochten we deze formuliertjes afgeven samen met 1500B (= 30€); bij het derde kantoortje kregen we ons paspoort afgestempeld terug; bij het vierde kantoortje keken ze het paspoort nog een keertje na en bij het vijfde kantoortje (dat veel verder heuvel opwaarts gelegen was) mochten we nog een keer naar onze paspoorten zoeken (die we net goed opgeborgen hadden) om ze nogmaals te laten controleren!

Eindelijk waren we in Laos!!!

Ondertussen hebben we al heel wat meegemaakt in Laos, maar die verhalen volgen nog… nu moeten we onze 8 (of zijn het er al 9) jaar samen gaan vieren met op z’n minst enkele cocktailtjes op de oever van de Mekong in Luang Prabang.