De gibbon experience

Het stropen, de houtkap en de zogenaamde “slash and burn” (woud afbranden om rijst of andere gewassen te ontginnen) vernietigen jaarlijks vele hectaren regenwoud. Om hier een einde aan te maken zet de gibbon experience de locale bevolking in om boomhutten en kabelbanen te maken. Verschillende Laotianen van enkele nabijgelegen dorpen worden daarenboven opgeleid tot gids en/of kok voor de deelnemers van de gibbon, of als bosbeheerders die erop toezien dat er geen illegale houtkap enz geburd. Op die manier kan de bevolking hun centjes op een ecologische manier verdienen en blijft het woud met zijn inwoners behouden. Een mooi initiatief, vinden wij. Eentje waar wij graag aan willen meewerken! In plaats van jaarlijks enkele euro’s te storten aan één of ander goed doel, besloten wij in Laos te investeren in het Bokeo natuurreservaat! Op die manier leverde onze hulp, ook nog een prachtige ervaring op voor onszelf!

De eerste dag werden we in Huay Xai opgepikt door een jeep; drie mensen op de achterbank en wij samen met drie anderen in de laadbak. Op een bepaald moment kwamen we een groep boswachters tegen (we dachten eerst dat het soldaten waren want ze waren sterk bewapend) en die sprongen met z’n allen bij in de laadbak. Het avontuur begon meteen! Aangekomen aan de rand van het woud, bracht een prachtige wandeling ons bij een kleine waterval. Blij dat we een frisse duik konden nemen sprongen we er meteen in! Dit met een serieuze schok tot gevolg want het water was ijskoud! Tja dat heb je met die openlucht zwembaden hé. Toch deed het wel deugd om al het zweet, stof en eventuele bloedzuigers van je af te wassen. Met hernieuwde energie begonnen we aan het volgende deel van de zware tocht in de richting van de boomhut die onze slaapplaats zou worden voor die nacht. Dit keer kregen we allen een klimbroekje met enkele katrollen aan… ons eerste ritje via de kabels liet niet lang op zich wachten.

Hoewel het super leuk is om gewoon heen en weer te zoeffen aan zo’n stalen kabel, waren het toch de onbeschrijflijk mooie uitzichten die de ervaring uniek en echt de moeite waard, maakten! De kabels hangen over diepe dalen gespannen en zijn meestal meer dan 300 meter lang. Op die manier ervaar je het woud op een heel andere manier. Buiten vogels zie je daarboven bijna geen andere dieren, maar de uitzichten zijn echt adembenemend. Zo ver je kan kijken zie je prachtige bergen vol bomen en planten. Wanneer we over het immense woud vlogen voelden we ons tamelijk nietig! (om jullie een idee te geven klik je op de volgende link: http://www.youtube.com/watch?v=sED3uoA6mMM )

De laatste zip-line (=kabel) bracht ons tot bij ons buitenverblijfje van die nacht; een prachtige boomhut met een openlucht badkamer, een piepklein keukentje, enkele bedden (=matrassen op de grond), een klein salontafeltje met gezellige rieten krukjes en niet te vergeten een grote koelbox vol fruit, snacks en ander lekkers stonden klaar voor ons. Gelukkig heeft Kevin af en toe last van hoogtevrees en mocht ik aan het raam (= naast de rand van het platform dat enkel met een houten leuning was afgezet) slapen… het uitzicht was prachtig! Heerlijk was het in die boomhut, met enkel de geluiden van het woud, geweldige uitzichten en genoeg warme chocomelk om je aan te verwarmen!

Jammer genoeg was het al om zes uur al donker, waardoor we niet langer over het woud konden uitstaren. Daardoor begon Ritchie (een Nieuw-zeelander en mede reisgenoot) de hut van boven tot onder te inspecteren, op zoek naar interessante nachtdieren. En jammer genoeg, of juist gelukkig genoeg (?) vond hij al snel enkele kleinere inwoners van de boomhut; Enkele gigantische spinnen hielden ons in het oog van op het rieten plafond. Als iemand zich nu afvraagt hoe groot gigantisch is, wel… ze de grootste was zonder twijfel zo groot als Kevin’s hand… en die zijn jammer genoeg niet echt heel klein!!! We ontdekten ook een hele mooie grote gekko of salamander (?) helemaal in de nok van’t dak en ’s nachts kregen we het gezelschap van enkele knaagdieren (volgens de gids ratten) die zich graag te goed deden aan het zakje nootjes dat we op tafel vergeten waren (daarvoor dient die grote frigobox dus!). Rond 20.30u lagen we al in ons bedje en niet veel later lagen we allemaal lekker te slapen. Dat lekker slapen duurde tot zo’n uur of elf ‘s nachts… plotseling schrokken we allemaal wakker van een rommelend geluid. De dikke boom waar we in lagen te slapen trilde helemaal. Zo’n minuut lang werd alles door elkaar geschud, toen was het plotseling gedaan. Verschillende zaklampen sprongen aan en iedereen stelde elkaar een beetje gerust… “het zal wel een explosie ver weg, of een kleine aardbeving geweest zijn” zeiden we tegen elkaar. Maar op dat moment lagen we toch niet helemaal gerust meer in onze boomhut, want op het moment dat zo’n immense boom begint te schudden, slaat je fantasie even op hol en zie je die boomhut al neerstorten! Achteraf bleek dat ook mensen in andere delen van het woud de schokken gevoeld hadden en dus gaan we er vanuit dat het een lichte aardbeving was. Ziezo weer wat gratis extra adrenaline gekregen op deze trek!!!

De volgende morgen stonden we heel vroeg op en slopen we met ons groepje achter de gids aan, in de hoop enkele gibbons (apen) te spotten. Aangezien het sluipwerk van een troepje westerlingen alles behalve doodstil verloopt, dachten we al gauw dat we er waarschijnlijk geen zouden zien. We besloten dan maar om van de rest van het ontwakende woud te genieten. Dat bleek een goed plan want apen hebben we inderdaad niet gezien, maar de ochtendwandeling was weerom spectaculair! De ochtendnevel die langzaam verdwijnt, de eerste zonnestralen die hun weg zoeken door de boomkruinen en de lianen, de dauwdruppeltjes die alles laten sprankelen en de ochtendgeluiden van het woud en de dieren… waaauw!!!

Na een heerlijk ontbijt van rijst met een pikante worst, groenten en een omeletje verlieten we onze eerste boomhut en vertrokken we op weg naar de volgende boomhut. Vele vermoeiende beklimmingen, zip-lines (die we ondertussen gerust ondersteboven of achterstevoren durfden nemen), bloedzuigers, riviertjes en bomen later bereikten we de volgende boomhut. Deze hut had zelfs een bovenverdiepinkje met een bed en het uitzicht van de hun was zowaar nog mooier dan van de vorige boomhut! Maar het allerbeste was wel de douche!!! Deze had namelijk een doorkijkvloer, gemaakt van dunne houten latjes… niet goed voor mensen met hoogtevrees… Kevin heeft moeten wachten tot het donker was voor hij een douche kon nemen!

De volgende ochtend stonden we weer om vijf uur op om op zoek te gaan naar gibbons, maar weerom hebben we er geen gezien maar wel een mooie ochtendwandeling gemaakt. Na het ontbijt mochten we nog wat “spelen” op de zip-lines en toen begonnen we aan de terugtocht. Rond de middag kwamen we aan in het dorpje en na een lekkere fried-rice-lunch sprongen we terug in de jeep richting Huay Xai. Dit keer zaten wij op de achterbank waardoor we een welkom dutje konden doen! Dankzij de Gibbon Experience zijn we weer een onvergetelijke ervaring rijker!